กำแพง หมายถึง น. เครื่องกั้น เครื่องล้อม ที่ก่อด้วยอิฐ ดิน หรือ หิน เป็นต้น.(ข. กํแพง).
น. กําแพงเตี้ย ๆ ที่ทําล้อมโบสถ์ วิหาร หรือเจดีย์ เป็นต้น เพื่อให้ดูงาม.
[-ขะเหฺย่ง] น. ชื่อพระพิมพ์ปางลีลา ยกพระบาทข้างหนึ่งคล้ายเขย่ง เพราะขุดพบที่จังหวัดกำแพงเพชรเป็นแห่งแรก จึงเรียกว่าพระกำแพงเขย่ง, ถ้ามีขนาดสูงประมาณ ๑ ศอก เรียกว่าพระกำแพงศอก.
น. ชื่อมนตร์.กำแพงมีหูประตูมีช่อง, กำแพงมีหูประตูมีตา (สํา)น. การที่จะพูดหรือทําอะไร ให้ระมัดระวัง แม้จะเป็นความลับเพียงไรก็อาจมีคนล่วงรู้ได้.
น. ไก่พันทาง มีหงอนเป็นจัก ๆ. (พจน. ๒๔๙๓).
น. เรียกไม้ไผ่ที่ปล้องข้างในเป็นโรค มีสีดํา ๆ กลิ่นเหม็นว่ากําแพ้ง, กระแพ้ง ก็ว่า.
น. ชื่อว่านชนิดหนึ่ง ใบคล้ายหมากผู้หมากเมีย ต้นและใบเขียวมีลายดั่งว่านเสือ แต่ลายเบา มีพรายปรอท หัวเหมือนกระชายตุ้มรากกลมทอดไปยาว หัวมีกลิ่นหอม ใช้อยู่คงเขี้ยวเขานองา,อีกชนิดหนึ่งเรียก มายาประสาน เป็นว่านประสานบาดแผล.(กบิลว่าน).
ดูใน กําแพง.