กำบัด หมายถึง ก. ปัด.
(โบ) น. กรรบิด, มีด. (ข. กําบิต).
ดู บึ้ง ๑.
(ถิ่น-พายัพ) น. ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดในสกุล Mussaenda วงศ์Rubiaceae ดอกสีเหลืองหรือแสด กลีบหนึ่งของวงกลีบนอกใหญ่แผ่ออกเป็นใบขาว ดูไกล ๆ คล้ายผีเสื้อเกาะดอกไม้.
(ถิ่น-พายัพ) น. ผีเสื้อกลางวัน. (ดู ผีเสื้อ ๑).
(แบบ) น. กโบล, กระพุ้งแก้ม, เช่น ปรางเปรียบกำโบลบง-กชรัตนรจนา. (สุธน). (ป., ส. กโปล).
(โบ) ก. ลูบ, ลูบคลํา, ลูบไล้, เช่น ฤๅอาจกําโบลปิยุทร์นงเยาว์ฤๅอาจอุกเอา กระมลยุคลมามือ. (สรรพสิทธิ์), คำโบล ก็ใช้.
น. ชื่อเพลงเขมรชนิดหนึ่ง เรียกว่า เขมรกําปอ. (วิวาห์พระสมุทร).