กำบด หมายถึง ก. บัง เช่น มีโลมกําบดบัง ปลายเท้า สองแฮ. (โชค-โบราณ).
ก. กัมบน, หวั่นไหว, เช่น ปางน้นนไกรโกรมธาตุ เอาดอยราชเมรูแลนนทพนชูเปนเซรอด ก็เกอดพิการกำบน. (ม. คำหลวงทานกัณฑ์). (มาจาก ป., ส. กมฺปน).
ก. บัง เช่น หาที่กําบังฝน, บังอย่างมิดชิด เช่น กําบังกายเข้าไป.
น. ช่อดอกไม้. (ช.).
น. ชื่อว่านต้นดั่งกระชาย หัวเล็ก ๆ ติดกันดั่งกล้วยไข่ ต้นและใบเขียว เนื้อในขาว ใช้สําหรับเป็นว่านกันภัยในทางลัทธิ และกันว่านร้ายต่าง ๆ, ว่านกั้นบัง ก็เรียก. (พจน. ๒๔๙๓).
ก. ปัด.
(โบ) น. กรรบิด, มีด. (ข. กําบิต).
ดู บึ้ง ๑.