ความหมายของคำว่า ' กำเนียจ '

ความหมายของคำว่า ' กำเนียจ '
กำเนียจ หมายถึง [กำเหฺนียด] ว. เกียจ, คด, ไม่ซื่อ, โกง; คร้าน; (โบ) เขียนเป็นกำนยจ ก็มี เช่น อนนว่าพระโพธิสัตว์ก็ใส่กลกล่าว กํานยจกยจแก่นางพญาด่งงนี้. (ม. คําหลวง กุมาร).

กำบด
ก. บัง เช่น มีโลมกําบดบัง ปลายเท้า สองแฮ. (โชค-โบราณ).
กำบน
ก. กัมบน, หวั่นไหว, เช่น ปางน้นนไกรโกรมธาตุ เอาดอยราชเมรูแลนนทพนชูเปนเซรอด ก็เกอดพิการกำบน. (ม. คำหลวงทานกัณฑ์). (มาจาก ป., ส. กมฺปน).
กำบัง ๑
ก. บัง เช่น หาที่กําบังฝน, บังอย่างมิดชิด เช่น กําบังกายเข้าไป.
กำบัง ๒
น. ช่อดอกไม้. (ช.).
กำบัง ๓
น. ชื่อว่านต้นดั่งกระชาย หัวเล็ก ๆ ติดกันดั่งกล้วยไข่ ต้นและใบเขียว เนื้อในขาว ใช้สําหรับเป็นว่านกันภัยในทางลัทธิ และกันว่านร้ายต่าง ๆ, ว่านกั้นบัง ก็เรียก. (พจน. ๒๔๙๓).
กำบัด
ก. ปัด.
กำบิด
(โบ) น. กรรบิด, มีด. (ข. กําบิต).