ก้ำ หมายถึง (โบ) น. ด้าน, ฝ่าย, ทิศ.
น. นกขนปีกสีเขียว ปากแดง กินกุ้งและปลา. (พจน. ๒๔๙๓).
ว. เคลือบคลุม, คลุมเครือ, มีความหมายได้หลายนัย.
ก. จํากัดเข้า, จํากัดให้แคบเข้า.
ก. ดูแล, ควบคุม; ควบ ในความเช่น มีหนังสือกํากับมาด้วย.
ว. เกือบเท่า ๆ กัน, พอ ๆ กัน, ไล่เลี่ยกัน, เช่น ฝีมือก้ำกึ่งกัน.
น. ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง เช่น คูนกํากูนกํายาน. (ลอ), กําคูน ก็ว่า.
ว. ล่วงเกิน, เกินเลย.