กาหล หมายถึง [-หน] (แบบ) น. แตรงอน เช่น หมื่นกาหลวิชัยมีหน้าที่ประโคมแตรงอน. ว. เอะอะอื้ออึง เช่น แตกตื่นกันกาหลอลหม่าน,ยามพลบสยงกึกก้อง กาหล แม่ฮา. (กำสรวล).
น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Bauhinia acuminata L. ในวงศ์ Leguminosaeปลายใบหยักเว้าลึก ดอกใหญ่ สีขาว ออกเป็นช่อสั้นตามง่ามใบ.
[-หฺลา] ว. เหมือนดอกไม้. (ช.).
ดู กะลา ๒.
น. นกเงือก. (พจน. ๒๔๙๓).
ดู ดุเหว่า.
ก. กะไหล่.
[กาน, กาละ-, กานละ-] น. รอยดําหรือแดงที่ผุดตามร่างกายคนเมื่อตายแล้ว. ว. ดํา, มักใช้เป็นส่วนหน้าของสมาส. (ป.).