กาลสมุตถาน หมายถึง [กาละสะหฺมุด-] น. กองโรคที่เกิดขึ้นเพราะธาตุไม่เป็นไปตามเวลาปรกติ. (แพทย์).
[กาน] (โบ) น. คําประพันธ์.
[กาละกันนี, กานละกันนี, กาละกินี, กานละกินี] น. เสนียดจัญไร,ลักษณะที่เป็นอัปมงคล. (ส. กาลกรฺณี; ป. กาลกณฺณี).
[กาละ-] น. ชื่อพิธีกรรมในลัทธิตันตระ ซึ่งมีข้อปฏิบัติเบื้องต้น ๕อย่าง คือ ดื่มน้ำเมา กินเนื้อสัตว์ พร่ามนตร์ แสดงท่ายั่วยวน และเสพเมถุน ซึ่งปฏิบัติในเวลากลางคืนหรือที่มืด, กาฬจักร ก็ว่า. (ส.).
[กาลันยุตา] น. ความเป็นผู้รู้กาล. (ป.).
[กาลันยู] น. ผู้รู้กาล. (ป.).
น. แก้วหุง; สายหยุด. (ช.).
(โบ) น. งานบำเพ็ญกุศลถวายพระบรมอัฐิและพระอัฐิในกาลใดกาลหนึ่ง. (ป. กาล + อนุกาล).