กาบบัว หมายถึง น. ชื่อนกขนาดใหญ่ชนิด Mycteria leucocephala ในวงศ์Ciconiidae ตัวใหญ่ คอและขายาว ลําตัว หัว และคอสีขาวมีแถบดําคาดขวางหน้าอก ขนคลุมปีก ตอนปลายสีชมพูปากยาวสีเหลือง อาศัยอยู่ตามบึงและหนองน้ำ กินปลา.
ดู ว่านกาบหอย ที่ ว่าน.
[กาบุหฺรุด] (แบบ) น. คนเลว. (ส. กาปุรุษ; ป. กาปุริส).
น. กระเบื้องมุงหลังคาชนิดหนึ่ง มีลักษณะเป็นกระเบื้อง ๒ แผ่นวางคร่อมกัน แผ่นคว่ำมีรูปร่างเหมือนกาบกล้วย ข้างใต้ตอนบนมีงวงหรือขอสำหรับยึดกับระแนง ส่วนแผ่นหงายที่อยู่ข้างล่างนั้นเป็นแผ่นแบน งอริมขึ้นทั้ง ๒ ข้าง มีขออยู่ตอนบนเพื่อเกี่ยวกับระแนง ปัจจุบันนิยมทำให้กระเบื้องแผ่นคว่ำและแผ่นหงายติดเป็นแผ่นเดียวกันเพื่อให้มีความคงทนมากขึ้น, กระเบื้องกาบกล้วยก็เรียก.
(ถิ่น) น. ต้นหนอนตายหยาก. (พจน. ๒๔๙๓).
น. ชื่อพืชเบียนหลายชนิดในหลายวงศ์ที่อาศัยเกาะดูดน้ำและแร่ธาตุ หรือสารอาหารที่สังเคราะห์แล้วจากพรรณไม้อื่นส่วนใหญ่มักใช้เรียกไม้พุ่มที่อาศัยเกาะเบียนไม้ต้นชนิดต่าง ๆในวงศ์ Loranthaceae, Santalaceae และ Viscaceae.
น. คําร้อยกรองประเภทหนึ่ง มีหลายชนิด เช่น กาพย์ฉบังกาพย์สุรางคนางค์ กาพย์ยานี กาพย์ขับไม้. (ส. กาวฺย).กาพย์กลอน น. คําร้อยกรอง.
น. สารประกอบอินทรีย์ประเภทพิวรีน มีสูตรเคมี C8H10O2N4ลักษณะเป็นผลึกสีขาว มีในใบชา เมล็ดกาแฟ เป็นยาเสพติดอย่างอ่อน มีฤทธิ์อย่างแรงต่อหัวใจ ใช้ในการแพทย์. (ฝ. caf้ine).