ก๊าน หมายถึง (ถิ่น-พายัพ) ก. ค้าน, แพ้, สู้ไม่ได้, เช่น ก๊านพ่ายหนี.
น. หญิงที่รัก. (ส. กานฺตา; ป. กนฺตา).
(แบบ) ว. เป็นที่รัก, โดยมากใช้เป็นส่วนท้ายของสมาสเช่น จันทรกานต์ เป็นที่รักของพระจันทร์ ได้แก่แก้วผลึกที่ถูกแสงจันทร์แล้วมีเหงื่อ, คู่กับ สูรยกานต์ เป็นที่รักของพระอาทิตย์ ได้แก่แก้วที่รวมแสงอาทิตย์ให้เกิดไฟได้. (ส.).
(โบ) น. บทกลอน เช่น สารสยามภาคพร้อง กลกานท นี้ฤๅ.(ยวนพ่าย).
[-นน] (แบบ) น. ป่า, ดง, เช่น อันว่าท้องเขาวงกฏกานน.(ม. คําหลวง วนปเวสน์). (ป., ส.).
[-นน] ดู ตีนนก (๑).
น. โกฐก้านพร้าว. (ดู โกฐก้านพร้าว ที่ โกฐ).
[-พฺลู] น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Syzygium aromaticum (L.)Merr. et L.M. Perry ในวงศ์ Myrtaceae ดอกตูมมีรสเผ็ดร้อนตากแห้งแล้วใช้เป็นเครื่องเทศและทํายา. (ทมิฬ กิรามบู).