กากณึก หมายถึง [กากะหฺนึก] น. ทรัพย์มีค่าเท่าค่าแห่งชิ้นเนื้อพอกาพาไปได้;ชื่อมาตราเงินอย่างต่ำที่สุด. (ป. กากณิกา).
[กากะบาด] น. ชื่อเครื่องหมายอย่างตีนกา มีรูป + หรือ x ;ใช้ + เป็นเครื่องหมายวรรณยุกต์บอกเสียงจัตวา.
[กากะพาสา] น. ชาติกา เช่น ลางมารนิรมิตอินทรีย์ เศียรเป็นอสุรี และกายเป็นกากภาษา. (คําพากย์).
ดู กระทิง ๒.
น. เครื่องสําหรับวางหนังสือใบลาน ทําด้วยไม้ ๘ อันร้อยเชือกไขว้กัน.(รูปภาพ กากะเยีย)
น. กาตัวเมีย. (ป., ส.).
น. หญิงมากชู้หลายผัว. (เป็นคําด่า มีเค้าเรื่องมาจาก กากาติชาดก).
ว. สีน้าตาลปนเหลือง, สีสนิมเหล็ก.