กาก-, กากะ หมายถึง (แบบ) น. กา (นก). (ป., ส.).
[กากะคะติ] น. ชื่อกาพย์ชนิดหนึ่ง มีดําเนินกลอนอย่างกาที่บินไป เช่น สรรเพ็ชญ์เจ้าได้ ทรงฤทธิ์เรืองไกร ย่อมบำเพงทานให้พระวิมุติ โลกุดรญาณ แสวงหาศีลาจาร ประเสริฐหนักหนา.(ชุมนุมตํารากลอน).
[กากะหฺนึก] น. ทรัพย์มีค่าเท่าค่าแห่งชิ้นเนื้อพอกาพาไปได้;ชื่อมาตราเงินอย่างต่ำที่สุด. (ป. กากณิกา).
[กากะบาด] น. ชื่อเครื่องหมายอย่างตีนกา มีรูป + หรือ x ;ใช้ + เป็นเครื่องหมายวรรณยุกต์บอกเสียงจัตวา.
[กากะพาสา] น. ชาติกา เช่น ลางมารนิรมิตอินทรีย์ เศียรเป็นอสุรี และกายเป็นกากภาษา. (คําพากย์).
ดู กระทิง ๒.
น. เครื่องสําหรับวางหนังสือใบลาน ทําด้วยไม้ ๘ อันร้อยเชือกไขว้กัน.(รูปภาพ กากะเยีย)
น. กาตัวเมีย. (ป., ส.).