กากขยาก หมายถึง น. กากที่หยาบ, หยากเยื่อ.
น. ข้าวเปลือกที่ปนอยู่ในข้าวสารหรือข้าวสุก.
น. ส่วนของเพชรที่คัดออก; ผงแวววาวคล้ายกระจกสําหรับโรยแต่งเครื่องประดับเป็นต้น; เครื่องใช้ตัดกระจก; เครื่องใช้เจียระไนรัตนชาติ; เครื่องบดวาล์ว, เรียกเครื่องลับมีดเป็นต้นชนิดหนึ่ง ว่า หินกากเพชร.
น. ผงของกะรุนที่เอามาผสมครั่งขัดของแข็งเช่นป้าน.
น. มันหมูที่เจียวเอาน้ำมันออกแล้ว.
(แบบ) น. กา (นก). (ป., ส.).
[กากะคะติ] น. ชื่อกาพย์ชนิดหนึ่ง มีดําเนินกลอนอย่างกาที่บินไป เช่น สรรเพ็ชญ์เจ้าได้ ทรงฤทธิ์เรืองไกร ย่อมบำเพงทานให้พระวิมุติ โลกุดรญาณ แสวงหาศีลาจาร ประเสริฐหนักหนา.(ชุมนุมตํารากลอน).
[กากะหฺนึก] น. ทรัพย์มีค่าเท่าค่าแห่งชิ้นเนื้อพอกาพาไปได้;ชื่อมาตราเงินอย่างต่ำที่สุด. (ป. กากณิกา).