กันตัง หมายถึง น. ชื่อไม้ต้นมีใบคัน. (พจน. ๒๔๙๓).
[-ไตฺร] น. กรรไตร.
[-ทอน] (แบบ) น. ถ้า, ซอกเขา (ที่เป็นเองหรือช่างทําขึ้น). (ป., ส.).
[-ทะรากอน] (แบบ) น. ภูเขา. (ป., ส.).
(โบ) น. กระทะ เช่น จึ่งตั้งโลหะกันทะโดยตบะบนเส้าโขมดผีให้ประโคมแล้วโหมอัคคี มาลีธูปเทียนบูชา. (รามเกียรติ์ ร. ๒ตอนศึกไมยราพณ์).
น. ว่านกั้นบัง. (ดู กําบัง ๓).
น. ชื่อไม้เถาชนิด Afgekia mahidolae Burtt et Chermsir. ในวงศ์Leguminosae พบทางจังหวัดกาญจนบุรี ใบเป็นใบประกอบช่อหนึ่งมีใบย่อยหลายใบ ด้านล่างของใบมีขนสีน้ำตาล ดอกเป็นช่อตั้ง สีขาวปนม่วง ฝักสั้นป้อมแบน ๆ ตั้งชื่อวิทยาศาสตร์เพื่อเฉลิมพระเกียรติแด่สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี.
ดู กรรภิรมย์.