กักการุ หมายถึง (แบบ) น. ดอกฟัก เช่น อิกกักการุดิเรกอเนกดิบุษปวันอ้อยลำแลใหญ่ครัน คือหมาก. (สมุทรโฆษ). (ป.).
[กักขะหฺละ] ว. หยาบคายมาก. (ป.; ส. กกฺขฏ).
น. ชื่อลิงชนิด Macaca nemestrina ในวงศ์ Cercopithecidaeขนสีน้ำตาลอมเทา หางสั้นงอโค้งขึ้นไปทางด้านหลัง ทางปักษ์ใต้ใช้เก็บมะพร้าว, กะบุด ก็เรียก.
น. ชื่อสัตว์น้ำไม่มีกระดูกสันหลังในชั้น Crustacea อันดับStomatopoda มีหลายวงศ์ ส่วนใหญ่อยู่ในวงศ์ Squillidaeหายใจด้วยเหงือก ลําตัวแบนหรือกลม แบ่งเป็นปล้อง ๆ เปลือกที่หุ้มท่อนหัวและอกคลุมมาถึงอกปล้องที่ ๕ แต่ไม่ถึงปล้องที่๘ กรีมีลักษณะแบนราบ มี ๖ ขา, กั้งตั๊กแตน ก็เรียก.
(กลอน) ก. กั้น.
(โบ) น. กะเหรี่ยง. (อนันตวิภาค).
ดู กระดาน ๒.
(แบบ) น. เหยี่ยว เช่น เกิดเป็นภักษแก่กังกโกรญจคฤธรกาบินมาวว่อนร่อน ก็ร้อง. (สมุทรโฆษ).