กักด่าน หมายถึง ก. กักกุมไว้เพื่อตรวจตรา เช่นตรวจโรคติดต่อ.
ก. ยึดไว้, ไม่ปล่อยไป.
ก. เก็บสินค้าไว้เป็นจํานวนมากเพื่อเก็งกําไร, ตุน ก็ว่า. (กฎ)น. มีโภคภัณฑ์ไว้ในครอบครองเกินปริมาณที่จําเป็นสําหรับใช้จ่ายส่วนตัว และไม่นําออกจําหน่ายตามวิถีทางการค้าปรกติ.
ก. บังคับให้อยู่ในบริเวณที่กําหนดไว้.
น. เรียกทางสี่แยกว่า สี่กั๊ก; ส่วน ๑ ใน ๔ ของเหล้าเทหนึ่ง, ส่วน๑ ใน ๔ ของเหล้าขวดใหญ่ขนาด ๗๕๐ ซีซี., ส่วน ๑ ใน ๔ ของน้ำแข็งซองหนึ่ง แบ่งออกได้เป็น ๔ มือ; เสื้อชนิดหนึ่ง ตัวสั้นเสมอเอว ไม่มีแขน ไม่มีปก ผ่าอกตลอด ติดกระดุมหรือไม่ติดก็ได้ มักใช้สวมทับเสื้อเชิ้ต เรียกว่า เสื้อกั๊ก; วิธีแทงโปวิธีหนึ่งถ้าลูกค้าแทงกั๊ก ๒ ประตูใด โปออกประตูใดประตูหนึ่งใน ๒ประตูนั้น เจ้ามือจ่าย ๑ ต่อ ถ้าโปออกประตูอื่นนอกจาก ๒ประตูที่แทงไว้ เจ้ามือกิน. (ถิ่น-พายัพ) ก. พูดติดอ่าง.
[-กฺรา] น. โกฐกักกรา. (ดู โกฐกักกรา ที่ โกฐ).
(แบบ) น. ดอกฟัก เช่น อิกกักการุดิเรกอเนกดิบุษปวันอ้อยลำแลใหญ่ครัน คือหมาก. (สมุทรโฆษ). (ป.).
[กักขะหฺละ] ว. หยาบคายมาก. (ป.; ส. กกฺขฏ).