กะหร็อมกะแหร็ม หมายถึง ว. มีเล็กน้อย, มีห่าง ๆ ไม่เป็นพวกเป็นหมู่, เช่น ผมขึ้นกะหร็อมกะแหร็ม, หร็อมเเหร็ม หรือหย็อมเเหย็ม ก็ว่า.
(ปาก) ว. อร่าม, ใช้ประกอบกับแดงหรือเหลือง เช่น แดงกะหรานเหลืองกะหราน.
น. แกงชนิดหนึ่ง สีเหลือง ปรุงด้วยเครื่องแกงกะหรี่; เรียกเครื่องแกงกะหรี่ซึ่งประกอบด้วยขมิ้นและเครื่องเทศอื่น ๆ บดเป็นผงว่าผงกะหรี่. (มลายู มาจากทมิฬว่า ผัด; อ. curry).
น. ชื่อของกินชนิดหนึ่ง ใช้แป้งสาลีห่อไส้ผสมผงกะหรี่ แล้วจับจีบคล้ายหอยแครง ทอดน้ำมัน.
น. ชื่อเมืองในเกาะชวาสมัยโบราณ ต่อมาเรียก ปัตตาเวีย,ปัจจุบันชื่อ จาการ์ตา; เรียกหมวกชนิดหนึ่งสานด้วยไม้ไผ่อย่างละเอียด รูปทรงสูง ผู้หญิงนิยมใช้ในเวลาแข่งเรือมีดอกไม้จีนเสียบ เป็นของเก่าในสมัยต้นรัชกาลที่ ๕ ขึ้นไปว่า หมวกกะหลาป๋า; เรียกขวดแก้วสำหรับใช้ใส่น้ำอบทรงกระบอกแปดเหลี่ยม มีสีต่าง ๆ มีจุกแก้ว เถาหนึ่งมี๓ ใบ ว่า ขวดกะหลาป๋า.
น. ชื่อชมพู่พันธุ์หนึ่งของชนิด Syzygium samalangense (Blume)Merr. et L.M. Perry ผลสีเขียว รสหวาน เรียกว่า ชมพู่กะหลาป๋าเป็นพรรณไม้ชวา.
น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Brassica oleracea L. ในวงศ์ Cruciferaeมีหลายพันธุ์ เช่น กะหล่าปลี หรือ กะหล่าใบ (B. oleracea L. var.capitata L.) กะหล่าดอก หรือ กะหล่าต้น (B. oleracea L. var.botrytis L.) กะหล่าดาว หรือ กะหล่าหัวลําต้น[B. oleracea L. var.gemmifera (DC.) Thell.] และ กะหล่าปม (B. oleracea L. var.gongylodes L.).
ก. แสดงกิริยาท่าทางหรือพูดจาประจบประแจงเกินงาม.