กะเรี่ยกะราด หมายถึง ว. เรี่ยราย, กระจัดกระจาย, หกเรี่ยราด; วางหน้าไม่สนิท.
ก. ง่อนแง่น, จวนจะล้ม. (ปาเลกัว).
น. เรียกขนหางไก่ตัวผู้ที่ยื่นยาวกว่าเส้นอื่นว่า หางกะลวย.
(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ชื่อไม้ต้นขนาดย่อมหลายชนิดในสกุล Macarangaวงศ์ Euphorbiaceae มักขึ้นในป่าใสในที่ชุ่มชื้น ก้านใบล้ำอยู่ใต้โคนใบ เช่น ชนิด M. tanarius Muell. Arg.
ว. ทีเล่นทีจริง. (ปาเลกัว).
น. ชื่อขนมของจีนชนิดหนึ่ง ทําด้วยแป้งข้าวเหนียวทอดไฟอ่อน ๆเวลากินคลุกงาผสมน้ำตาลทรายขาว.
น. ชื่อมะม่วงชนิด Mangifera caloneura Kurz ในวงศ์Anacardiaceae ผลเล็ก เนื้อไม่มีเสี้ยน เมื่อสุกมีกลิ่นหอมแรง, ขี้ไต้ ก็เรียก.
ว. พูดคล่อง แต่ไม่จริงเป็นส่วนมาก.