กะป้ำกะเป๋อ หมายถึง ว. เลอะ ๆ เทอะ ๆ, หลง ๆ ลืม ๆ, ป้ำเป๋อ หรือ ป้ำ ๆ เป๋อ ๆ ก็ว่า.
น. ของเค็มทําด้วยเคยกับเกลือโขลกและหมักไว้ใช้ปรุงอาหาร,เยื่อเคย ก็ว่า. (พม่า ว่า งาปิ).
(ปาก) น. ตะปู.
น. ชื่อนกในวงศ์ Centropodidae ขนปีกสีน้ำตาลแดง ลําตัวสีดําร้องเสียง 'ปูด ๆ' เดินหรือวิ่งหากินตามพื้นป่าโปร่ง บินได้ในระยะทางสั้น ๆ มี ๓ ชนิด คือ กะปูดใหญ่ (Centropus sinensis) กะปูดเล็ก(C. bengalensis) และกะปูดนิ้วสั้น (C. rectunguis), ปูด ก็เรียก,พายัพเรียก ก้นปูด.
ก. บวมไปทั้งตัว. (ปาเลกัว).
(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ภาชนะชนิดหนึ่ง สําหรับตักน้ำขึ้นมาจากบ่อ.
(ปาก) ว. พูดเสียงดังเอะอะและไม่ระมัดระวังวาจาหรือท่าทาง,มีกิริยาท่าทางหรือแต่งตัวรุงรังไม่เรียบร้อย.
น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Premna tomentosa Willd.ในวงศ์ Labiatae ลักษณะคล้ายต้นสัก แต่ใบเล็กกว่า รูปไข่หรือรีปลายแหลมก้านยาว เนื้อไม้ละเอียด ใช้ทําประโยชน์ได้, พายัพเรียกสักขี้ไก่.