ความหมายของคำว่า ' กะบังรังเฝือก '

กะบิ้ง
น. ของที่เป็นแผ่นเล็ก ๆ, ลักษณนามบอกสัณฐานสําหรับที่ดินน้อย ๆ แปลงหนึ่ง ๆ ว่า กะบิ้งหนึ่ง ๆ.
กะบิล
น. ระเบียบ, หมู่. (ดู กบิล ๒).
กะบึงกะบอน
ก. โกรธอย่างแสนงอน, กะบอนกะบึง ก็ว่า. ว. ไม่รู้จักจบ,เง้า ๆ งอด ๆ, (ใช้แก่กริยาบ่น), กะบอนกะบึง ก็ว่า.
กะบุด
ดู กัง.
กะเบ้อ
(ถิ่น-พายัพ) น. ผีเสื้อกลางวัน. (ดู ผีเสื้อ ๑).
กะเบียน
(ถิ่น-อีสาน) น. ถาดไม้ใช้เป็นสํารับ, กระบะ.
กะเบือ
น. เรียกครกดินหรือสากที่ตําข้าวเบือว่า ครกกะเบือ สากกะเบือ.(เพี้ยนมาจาก ข้าวเบือ).