กะตึงกะแตง หมายถึง ก. กะติงกะแตง.
ก. ร้องกระแทกเสียงที่ริมหูคนอื่นว่า 'กะตุ๊ก' จนหูอื้อ เป็นการล้อกันเล่น เรียกว่า กะตูกที่หู.
(ปาก) น. ตะกรุด, บางทีเรียก กะตรุด ก็มี.
(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นขมิ้นอ้อย. (ดู ขมิ้นอ้อย ที่ ขมิ้น).
ก. ไสช้างให้เดิน, มักพูดสั้น ๆ ว่า เตก.
ก. พาหรือเอาไปด้วย เช่น จะกะเตงกระเป๋าไปให้เกะกะทำไมกะเตงลูกไปตามหาพ่อ.
ว. ลักษณะที่ไปอย่างไม่เรียบร้อยคล้ายกับมีของถ่วงอยู่ข้างหนึ่งเช่น อุ้มลูกกะเตง ๆ พายเรือกะเตง ๆ, กะเตงเรง ก็ว่า, ลักษณะที่ไปอย่างเรื่อยเปื่อย เช่น วัน ๆ ได้แต่กะเตง ๆ ไปโน่นไปนี่.
ว. กะเตง ๆ.