กะตอก หมายถึง (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. กระโถน.
(ถิ่น-ปักษ์ใต้) ว. เล็ก, ลีบ, เช่น สะตอกะต่อย ว่า ลูกสะตอลีบ.
น. พลูป่า เรียกว่า พลูกะต่อย. (ปรัดเล).
น. ชื่อปลาทะเลขนาดเล็กทุกชนิดในสกุล Encrasicholina และStolephorus ในวงศ์ Engraulidae รูปร่างยาว กลม หรือแบนข้างเล็กน้อยแล้วแต่ชนิด ปากกว้าง ที่สันท้องระหว่างครีบท้องและครีบก้นมีหนามแหลม ๒-๗ อัน ข้างลําตัวมีสีเด่นเป็นเพียงแถบสีเงินพาดตลอดตามยาว มักอยู่รวมกันเป็นฝูงใหญ่ใกล้ฝั่งอาจคละกันหลายชนิด, หัวอ่อน ไส้ตัน เส้นขนมจีน หัวไม้ขีดมะลิ เก๋ย เรียกปะปนกันระหว่างชนิด หรือต่างกันตามท้องถิ่นที่จับ.
(ปาก) น. กองใหญ่, จำนวนมากมาย, เช่น เขามีเงินเป็นกะตั้ก ๆ.
น. การขึ้นเกล็ด.
[-มูด] น. ปัสสาวะที่ขึ้นเกล็ดที่ผิวหน้า.
น. น้ำยางที่ได้จากไม้เถาหลายชนิดในวงศ์ Apocynaceae เช่นมวก (Parameria barbata Schum.) กะตังกะติ้ว หรือ คุยช้าง(Willughbeia edulis Roxb.) และ ตังติ้ว (Urceola esculenta Benth.).