กะเด้ หมายถึง (ถิ่น) ว. ประเดี๋ยว เช่น รอกะเด้ = รอประเดี๋ยว, เดี๋ยวนี้เช่น ไปกะเด้ = ไปเดี๋ยวนี้.
ว. โยก, โคลง.
(ปาก) ว. ประเดี๋ยว.
(โบ) ว. เคย เช่น เดาะกะไดไดเลียม ลอดเคล้น. (นิ. นรินทร์).
[-ตฺรุด] (กลอน) น. ตะกรุด เช่น พระกะตรุดเลศเลขลง เลิศแล้ว.(พยุหยาตรา), กะตุด ก็ใช้.
(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. กระโถน.
(ถิ่น-ปักษ์ใต้) ว. เล็ก, ลีบ, เช่น สะตอกะต่อย ว่า ลูกสะตอลีบ.
น. พลูป่า เรียกว่า พลูกะต่อย. (ปรัดเล).