กะดะ หมายถึง (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ก. สอย, กระทุ้ง.
ดู กะตังใบ.
(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นราชดัด. (ดู ราชดัด).
(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นกระด้าง. [ดู กระด้าง ๑ (๒)].
ว. ดํา ๆ ด่าง ๆ, สีไม่เสมอกัน.
น. โรงที่ประชุมทําพิธีฝ่ายศาสนาอิสลาม นิกายเจ้าเซ็น เช่นกะดีเจ้าเซ็นแขกเต้น ตีอก. (นิ. ประธม). (เทียบ ฮินดี คัดดี ว่าพระแท่น).
ก. ดีดหรืองัดของหนักขึ้น เช่น กะดี่ซุง กะดี่เสา.
(ถิ่น-อีสาน) น. เครื่องมือจับสัตว์น้ำชนิดหนึ่งรูปร่างคล้ายยอยก,เรียกเป็นสามัญว่า สะดุ้ง.