กะชามาศ หมายถึง น. ทองที่เกิดในน้ำ. (ปาเลกัว).
ดู กรรชิง.
ดู กะพ้อ ๒.
ว. ติด ๆ ขัด ๆ, ไปไม่สะดวก.
น. น้ำเมาชนิดหนึ่ง ใช้ข้าวเหนียวนึ่งหมักแช่กับแป้งเชื้อ แต่ยังมิได้กลั่นเป็นสุรา.
(ปาก) ก. แทง เช่น กะซวกไส้.
ดู กะส้าหอย.
น. ผลหมากที่แกนไม่มีไส้ขาว, กะซี้ ก็ว่า เช่น กินหมากกะซี้เป็นหนี้เขาจนตาย.