ความหมายของคำว่า ' กะแจะ '

กะชะ
น. ภาชนะสานชนิดหนึ่ง ตั้งได้คล้ายตะกร้า รูปร่างสูงตรงขึ้นไปสําหรับบรรจุเครื่องเดินทาง เช่น ผ้าและอาหาร ปากไม่มีขอบเพื่อบีบให้ติดกันแล้วร้อยเชือกแขวนไปบนหลังสัตว์บรรทุก เป็นต้น;(ถิ่น-ปักษ์ใต้) ตะกร้าชนิดหนึ่ง.
กะชัง
(โบ) น. น้ำปัสสาวะแห่งทารก, น้ำคร่ำ, เขียนเป็น กระชัง ก็มี.(มิวเซียม). (ดู กระชัง ๓).
กะชามาศ
น. ทองที่เกิดในน้ำ. (ปาเลกัว).
กะชิง ๑
ดู กรรชิง.
กะชิง ๒
ดู กะพ้อ ๒.
กะชึ่กกะชั่ก
ว. ติด ๆ ขัด ๆ, ไปไม่สะดวก.
กะแช่
น. น้ำเมาชนิดหนึ่ง ใช้ข้าวเหนียวนึ่งหมักแช่กับแป้งเชื้อ แต่ยังมิได้กลั่นเป็นสุรา.