กะง้องกะแง้ง หมายถึง (ถิ่น-พายัพ) ว. คดไปคดมา, งอไปงอมา.
ดู กระจัง ๒.
ดู กระแจะ ๒.
น. ภาชนะสานชนิดหนึ่ง ตั้งได้คล้ายตะกร้า รูปร่างสูงตรงขึ้นไปสําหรับบรรจุเครื่องเดินทาง เช่น ผ้าและอาหาร ปากไม่มีขอบเพื่อบีบให้ติดกันแล้วร้อยเชือกแขวนไปบนหลังสัตว์บรรทุก เป็นต้น;(ถิ่น-ปักษ์ใต้) ตะกร้าชนิดหนึ่ง.
(โบ) น. น้ำปัสสาวะแห่งทารก, น้ำคร่ำ, เขียนเป็น กระชัง ก็มี.(มิวเซียม). (ดู กระชัง ๓).
น. ทองที่เกิดในน้ำ. (ปาเลกัว).
ดู กรรชิง.
ดู กะพ้อ ๒.