ความหมายของคำว่า ' กะกัง '

กะกึก
(กลอน) ว. กึก ๆ เช่น ดังกะกึกกุกกักชักสายพาดขึ้นกับไก.(ม. ร่ายยาว กุมาร).
กะเกาะ
(กลอน) ว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น เคาะพระทวารดังกะเกาะก้องกึก.(ม. ร่ายยาว ชูชก).
กะโกระ
[-โกฺระ] (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ภาชนะชนิดหนึ่งสานด้วยใบเตยรูปร่างคล้ายครุ.
กะง้องกะแง้ง
(ถิ่น-พายัพ) ว. คดไปคดมา, งอไปงอมา.
กะจัง
ดู กระจัง ๒.
กะแจะ
ดู กระแจะ ๒.
กะชะ
น. ภาชนะสานชนิดหนึ่ง ตั้งได้คล้ายตะกร้า รูปร่างสูงตรงขึ้นไปสําหรับบรรจุเครื่องเดินทาง เช่น ผ้าและอาหาร ปากไม่มีขอบเพื่อบีบให้ติดกันแล้วร้อยเชือกแขวนไปบนหลังสัตว์บรรทุก เป็นต้น;(ถิ่น-ปักษ์ใต้) ตะกร้าชนิดหนึ่ง.