กะกลิ้ง หมายถึง น. โกฐกะกลิ้ง. (ดู โกฐกะกลิ้ง ที่ โกฐ).
(กลอน) ว. งดงาม เช่น คางเพลาคือกลวิมลกัณฐกะก่องคือแสงสรวล.(สมุทรโฆษ).
น. พี่ชาย. (ช. kakang).
(กลอน) ว. กึก ๆ เช่น ดังกะกึกกุกกักชักสายพาดขึ้นกับไก.(ม. ร่ายยาว กุมาร).
(กลอน) ว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น เคาะพระทวารดังกะเกาะก้องกึก.(ม. ร่ายยาว ชูชก).
[-โกฺระ] (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ภาชนะชนิดหนึ่งสานด้วยใบเตยรูปร่างคล้ายครุ.
(ถิ่น-พายัพ) ว. คดไปคดมา, งอไปงอมา.
ดู กระจัง ๒.