กอบโกย หมายถึง ก. ขนเอาไปเป็นจํานวนมาก, รวบเอาไปเป็นจํานวนมาก.
ว. มี (มักจะใช้ในคําที่กล่าวถึงลักษณะเพิ่มเติม) เช่น นาย กเป็นผู้มีอํานาจและกอบด้วยเมตตา, ประกอบด้วย.
น. ชื่อไม้เถาชนิด Chilocarpus costatus Miq. ในวงศ์ Apocynaceaeพบทางปักษ์ใต้ มียางขาว, ย่านกอบนาง ก็เรียก.
น. กระดาษที่ใช้สําหรับทําสําเนา เรียกว่า กระดาษก๊อบปี้. (อ. carbonpaper); (ปาก) ลักษณนามเรียกสําเนาหนังสือ เช่น ก๊อบปี้หนึ่ง สําเนา๒ ก๊อบปี้. (อ. copy).
[กอบ] ก. ประกอบ.
(โบ) น. ปลาย. ว. ค่อม, เตี้ย. ก. ก้ม.
(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นกะเพรา. (ดู กะเพรา).
ว. ค่อม, เตี้ย, เช่น มีเจ่งตาบอดพลาย ก่อมก้อ. (โลกนิติ).