ก้ม หมายถึง ก. ทําให้ต่าลงโดยอาการน้อม (ใช้เฉพาะ หัว หน้า และหลัง) เช่นก้มหัว ก้มหน้า ก้มหลัง.
(สํา) ก. จําทน เช่น ต้องก้มหน้าทําตามประสายาก.
(สํา) ก. ทําโดยไม่มองดูสิ่งอื่น, ทําโดยตั้งใจ, เช่น ก้มหน้าก้มตาทําไปจนกว่าจะสําเร็จ.
ก. น้อมหลังลงเพื่อแสดงกิริยาเคารพ.
ก. น้อมหัวลงเพื่อแสดงกิริยาเคารพ, โดยปริยายหมายความว่ายอมอ่อนน้อม (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น ไม่ยอมก้มหัวให้ใคร.
[กะมนทะ-] (แบบ) น. หม้อน้ำสรง เช่น อนนเต็มในกมณฑลาภิเษก.(ม. คําหลวง มหาราช). (ป., ส. กมณฺฑลุ = หม้อน้า + ส. อภิเษก = รด).
[กะมนทะ-] (แบบ) น. น้ำในหม้อ เช่น ชําระพระองค์ด้วยกมณฑโลทก.(ม. คําหลวง มหาราช). (ป., ส. กมณฺฑลุ = หม้อน้ำ + อุทก = น้ำ).
[กะมน] (แบบ) น. บัว เช่น บาทกมล. (สมุทรโฆษ); ใจ เช่น ดวงกมล. ว. เหมือนบัว เช่น เต้าสุวรรณกมลคนที. (ม. คําหลวง หิมพานต์),บางทีใช้ว่า กระมล. (ป., ส.).