กปิ หมายถึง [กะ-] (แบบ) น. ลิง เช่น ทรงพาหะองคต กปิยศโยธิน. (พากย์). (ป., ส.).
(โบ) น. กัปตัน, นายเรือ; หัวหน้าหมู่ชน.
น. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว ม สะกด ว่า แม่กม หรือ มาตรากม.
(โบ) ก. กุม เช่น เกลือกเจ้าแม่มาคิดคม ครุบคั้นกินกม บไว้บวางตัวตู. (เสือโค).
ก. ทําให้ต่าลงโดยอาการน้อม (ใช้เฉพาะ หัว หน้า และหลัง) เช่นก้มหัว ก้มหน้า ก้มหลัง.
(สํา) ก. จําทน เช่น ต้องก้มหน้าทําตามประสายาก.
(สํา) ก. ทําโดยไม่มองดูสิ่งอื่น, ทําโดยตั้งใจ, เช่น ก้มหน้าก้มตาทําไปจนกว่าจะสําเร็จ.
ก. น้อมหลังลงเพื่อแสดงกิริยาเคารพ.