ความหมายของคำว่า ' กปณก '

ความหมายของคำว่า ' กปณก '
กปณก หมายถึง [กะปะนก] น. ผู้อนาถา, ผู้ไร้ญาติ, ผู้น่าสงสาร, เขียนเป็น กปนก ก็มีเช่น เถ้ากปนกแพนกพล้าว มีแม่ย้าวสาวศรหนึ่งน้นน. (ม. คำหลวงชูชก). (ป.).

กปณา
[กะปะนา] ว. อนาถา, ไร้ญาติ, น่าสงสาร, เขียนเป็น กปนา ก็มี เช่นแม้มนุษยกปนาจำนง ขอสิ่งประสงค์ประสาททาน. (ม. คำหลวง มัทรี).(ป. กปณ)
กปิ
[กะ-] (แบบ) น. ลิง เช่น ทรงพาหะองคต กปิยศโยธิน. (พากย์). (ป., ส.).
กปิตัน
(โบ) น. กัปตัน, นายเรือ; หัวหน้าหมู่ชน.
กม ๑
น. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว ม สะกด ว่า แม่กม หรือ มาตรากม.
กม ๒
(โบ) ก. กุม เช่น เกลือกเจ้าแม่มาคิดคม ครุบคั้นกินกม บไว้บวางตัวตู. (เสือโค).
ก้ม
ก. ทําให้ต่าลงโดยอาการน้อม (ใช้เฉพาะ หัว หน้า และหลัง) เช่นก้มหัว ก้มหน้า ก้มหลัง.
ก้มหน้า
(สํา) ก. จําทน เช่น ต้องก้มหน้าทําตามประสายาก.