กบินทร์ หมายถึง [กะ-] (แบบ) น. พญาลิง, กเบนทร์ ก็ว่า. (ป., ส. กปิ = ลิง + ส. อินฺทฺร= ผู้เป็นใหญ่).
[กะบิน] (แบบ) น. ลิง. (ส. กปิล).
[กะบิน] น. ระเบียบ, แบบ, ทาง, เช่น กบิลความ; วิธีการ เช่น กบิลเมือง;กระบวน, หมู่, เช่น กบิลไม้; บรรดา เช่น กบิลว่าน, คํานี้บางทีเขียนเป็นกะบิล กระบิล ระบิล. (เทียบ ฮ. กปิล ว่า ชนิด, จําพวก, ตระกูล).
[กะ-] น. ลิง, นิยมเขียนเป็น กระบี่. (ป., ส. กปิ).
ดู กระบี่ธุช ที่ กระบี่ ๑.
[กะบูน] (แบบ) ว. แต่ง, ประดับ, งาม, เช่น ก็ใช้สาวสนมอนนกบูร. (ม. คําหลวง นครกัณฑ์), คํานี้บางทีเขียนเป็น กระบูร กระบวรขบูร ขบวร.
[กะ-] (กลอน) ดู กบินทร์.
[กะโบน] (แบบ) น. ศอก, ข้อศอก. (พจน.). (ป. กปฺปร; ส. กูรฺปร).