ความหมายของคำว่า ' กลาง '

ความหมายของคำว่า ' กลาง '
กลาง หมายถึง [กฺลาง] น. ส่วนที่ไม่ค่อนไปข้างใดข้างหนึ่ง, โดยปริยายหมายความว่าในที่หรือเวลาระหว่าง เช่น กลางฝน; ที่รวม, ที่รวมกิจการงานที่มีสาขาย่อยออกไป, เช่น สํานักงานกลาง ไปรษณีย์กลาง.

กลางเก่ากลางใหม่
ว. ไม่เก่าไม่ใหม่.
กลางคน
ว. มีอายุพ้นวัยหนุ่มสาว แต่ยังไม่แก่.
กลางคัน
ว. ในระหว่างเหตุการณ์, ในระหว่างที่ยังไม่เสร็จ.
กลางค่ำ
(โบ; กลอน) น. เวลากลางคืน, ใช้เข้าคู่กับคํา กลางคืน เป็นกลางค่ากลางคืน. (ดู ค่า).
กลางคืน
น. ระยะเวลาตั้งแต่ย่ำค่ำถึงย่ำรุ่ง, (กฎ) เวลาระหว่างพระอาทิตย์ตกกับพระอาทิตย์ขึ้น.
กลางแจ้ง
น. นอกร่มไม้ชายคา.
กลางใจมือ
น. อุ้งมือ.