กลา หมายถึง [กะลา] (แบบ) น. เสี้ยวที่ ๑๖ แห่งดวงเดือน, ดวงเดือน;ระเบียบพิธีของการบูชา เช่น ไปคํานับศาลสุรากลากิจ. (อภัย),ใช้ว่า กระลา ก็มี. (ป., ส.).
[กฺล่า] (โบ; กลอน) ก. ควัก, แขวะ, แหวะ, เช่น อีกกรบอกหววมึงกูจะผ่า กูจะกล่าเอาขวนนหววมึงออกแล. (ม. คําหลวง ชูชก).
[กฺล้า] น. ต้นข้าวที่เพาะไว้สําหรับย้ายไปปลูกที่อื่น, โดยอนุโลมเรียกพืชที่เพาะไว้สําหรับย้ายไปปลูกในที่อื่นว่า กล้า เช่น กล้าพริกกล้ามะเขือ.
[กฺล้า] ก. ไม่กลัว, ไม่ครั่นคร้าม. ว. แข็ง เช่น เหล็กกล้า,แรง เช่น เวทนากล้า.
ว. ใจป้ำ, ใจเป็นนักเลง, ไม่กลัวขาดทุน.
(สํา) ว. กล้าเกินไปมักจะเป็นอันตราย.
[กฺลาก] น. ชื่อโรคผิวหนังอย่างหนึ่ง มีหลายชนิด เกิดจากเชื้อราขึ้นเป็นวง มีอาการคัน, ขี้กลาก ก็ว่า, (ราชา) โรคดวงเดือน.
[กฺลากฺลาด] (กลอน) ว. มากหลาย, เกลื่อนกล่น, เช่นมากลากลาดกันแดน. (ลอ).