กลัมพก, กลัมพัก หมายถึง [กะลํา-] (แบบ) น. ผักบุ้ง เช่น ประเทศที่ต่ำน้ำลึกล้วนเหล่ากลัมพักพ่านทอดยอดยาวสล้างสลอน. (ม. ร. ๔ มหาพน). (ป., ส. กลมฺพก).
[กะลําพอน] (แบบ) น. โทษใหญ่, ความฉิบหาย, เช่นมาทํากลัมพรภัย. (เสือโค), อันจ่อมกลัมพรภัย. (สมุทรโฆษ),ในบทกลอนโดยมากใช้แผลงเป็น กระลําพร หรือ กระลํา ก็มี.
[กฺลัว] ก. รู้สึกไม่อยากประสบสิ่งที่ไม่ดีแก่ตัว เช่น กลัวบาปกลัวถูกติเตียน, รู้สึกหวาดเพราะคาดว่าจะประสบภัย เช่นกลัวเสือ กลัวไฟไหม้.
น. โรคพิษสุนัขบ้า เรียกว่า โรคกลัวน้ำ.
ก. กลัวจนตั้งสติไม่อยู่.
[กฺลั้ว] ก. เอาน้ำหรือของเหลวเข้าไปสัมผัสพอให้ชุ่ม.
ก. คลุกคลี. ว. มีเล็กน้อยไม่ถึงกับมากทีเดียว, พอมีอยู่บ้าง,จวนหมด, หวุดหวิด, เช่น น้ำกลั้วเกลี้ยคลอง แกงมีน้ำกลั้วเกลี้ย;พอเป็นไปได้, พอประทังไปได้.
ก. ดื่มน้ำแต่น้อย ๆ พอให้ชุ่มคอ.