กรูด ๒ หมายถึง [กฺรูด] ว. เสียงอย่างเสียงที่ลากของหนักถูไปกับพื้น; อาการที่ถอยอย่างรวดเร็วไม่มีระเบียบหรืออย่างตั้งตัวไม่ติด ในคําว่า ถอยกรูด.
[กฺรูด] น. โรคหูด.
[กฺรูม] ว. กรอม, คลุม, เช่น ห่มเพลาะกรูมกรอกรุยฉุยเฉิดฉัน.(มณีพิชัย).
[กะเรนุ] (แบบ) น. ช้าง เช่น ไร้เกวียนกาญจนยานสินธพแลสี-พิกากเรณุหัสดี ดำรง. (สรรพสิทธิ์).(ป.).
(กลอน; แผลงมาจาก กรินทร์) น. ช้าง เช่น พลคชคณหาญหักกเรนทรปรปักษ์ ปราบประลัย. (สมุทรโฆษ).
[กฺริด] (โบ) น. กริช.
[กฺริดะ-] (แบบ) ว. อันกระทําแล้ว (ใช้ประกอบเป็นส่วนหน้าของสมาส), ในบทกลอนแผลงเป็น กฤษฎา ก็มี. (ส. กฺฤต; ป. กต).
[กฺริดานชะลี] ก. ยกมือไหว้. (ส.; ป. กตญฺชลี = มีกระพุ่มมืออันทําแล้ว), ในบทกลอนใช้แผลงเป็นรูปต่าง ๆ คือ กฤดาอัญชลีกฤษฎา กฤษฎาญ กฤษฎาญชลี กฤษฎาญชุลี กฤษฎาญชลิตกฤษฎาญชวลิตวา กฤษฎาญชวลิศ กฤษฎาญชวเลศ.