-กระแอ้ม หมายถึง ใช้เข้าคู่กับคํา กระอ้อม เป็น กระอ้อมกระแอ้ม.
น. กลิ่น (ใช้เฉพาะกลิ่นของสิ่งที่จวนจะบูด) เช่น แกงมีกระไอจวนจะบูดแล้ว, สะไอ ก็ว่า. ว. มีกลิ่นเหม็นแสดงว่าจวนจะบูดเช่น ข้าวเหม็นกระไอ, สะไอ ก็ว่า.
ก. ไอ, ใช้เข้าคู่กับคํา กระอัก หรือ กระแอม เป็น กระอักกระไอกระแอมกระไอ หรือ กระไอกระแอม.
ก. ทําเสียงไอเสียงแอม เช่น ถ้ามันจะเกริ่นกรายกระไอกระแอมแอบเข้ามา. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
[กฺรัก] น. แก่นขนุนใช้ย้อมผ้า; (โบ) โรงกรัก คือ โรงที่ต้มกรักในวัด.(ตะเลง ว่า แก่นไม้; ข. กราก่ ว่า แก่นขนุน).
[กฺรัก-] ดู สักขี ๒.
[กฺรัง] ก. แห้ง เช่น เสบียงกรัง, แห้งติดแน่นอยู่ เช่น ขี้มูกขี้ตากรัง.
[กฺรัง] น. เนิน เช่น กึกก้องไพรกรัง. (อนิรุทธ์), อเนกทั่วไพรกรัง.(ดุษฎีสังเวย).