กระเอา หมายถึง (กลอน) ว. กลมกล่อม.
(กลอน) ว. เอิกเกริก เช่น พลเกรอกกระเออกอึง. (สรรพสิทธิ์).
(กลอน) ก. เอิบ, อิ่ม, เช่น เถ้ากระเอิบเรอสมออกแล.(ม. คําหลวง กุมาร).
ใช้เข้าคู่กับคํา กระอ้อ เป็น กระอ้อกระแอ้.
น. เชือกหรือลวดหนังตีเป็นเกลียวหุ้มผ้าแดง ปลายสายทั้ง ๒ข้างผูกกับสายสําอางคร่อมอยู่ทางท้ายสันหลังช้าง สำหรับควาญช้างจับเมื่อเวลาคับขัน, กระแซง หรือ ประแอก ก็เรียก.
น. อีกา. (ข. แกฺอก).
ใช้เข้าคู่กับคํา กระออด เป็น กระออดกระแอด.
ดู ตะขาบ ๑. (ข. แกฺอบ).