กระออบ หมายถึง ว. มีกลิ่นหอม. (ข. กฺรอูบ).
ดู โคกกระออม.
(กลอน) น. ภาชนะสานด้วยไม้ไผ่ ยาชัน รูปคล้ายกระบุง ไม่มีคอใช้ใส่น้ำ เช่น สรงสนานน้ำทิพย์สิบกระออม. (คาวี), กะออมกัลออม หรือ กะละออม ก็ว่า.
ว. อ้อมแอ้ม, ไม่ฉะฉาน, ไม่ชัดเจน, ไม่เต็มปาก, (ใช้แก่กริยาพูด).
ก. ทะลักออกมาจากคอ เช่น กระอักเลือด.
ว. ป่วน, พิพักพิพ่วน, ลังเลใจ, ตกลงใจไม่ได้, อักอ่วน ก็ว่า.
ว. อิดเอื้อน, ไม่กล้าพูด, ทําเสียงไออุบอับอยู่ในคอ, เช่นพูดจากุกกักกระอักกระไอ (ไกรทอง).
น. ชื่อการเล่นชนิดหนึ่งในการสมโภชของหลวง, บางทีเรียกกระอั้ว ว่า นางอั้ว เช่น นางอั้วเพ่งผัวเอน ควายเสี่ยว.