-กระอ่วน หมายถึง ใช้เข้าคู่กับคํา กระอัก เป็น กระอักกระอ่วน.
(กลอน) ว. อวล, หอมตลบ.
ว. อ้อแอ้, อาการออกเสียงของเด็กที่เริ่มหัดพูด, อาการที่พูดไม่ชัดอย่างคนเมา.
ว. ออดแอด, อาการที่บ่นไม่รู้จักจบ, อาการที่ป่วยอยู่บ่อย ๆ.
ว. มีกลิ่นหอม. (ข. กฺรอูบ).
ดู โคกกระออม.
(กลอน) น. ภาชนะสานด้วยไม้ไผ่ ยาชัน รูปคล้ายกระบุง ไม่มีคอใช้ใส่น้ำ เช่น สรงสนานน้ำทิพย์สิบกระออม. (คาวี), กะออมกัลออม หรือ กะละออม ก็ว่า.
ว. อ้อมแอ้ม, ไม่ฉะฉาน, ไม่ชัดเจน, ไม่เต็มปาก, (ใช้แก่กริยาพูด).