กระหัด หมายถึง (ปาก) น. คฤหัสถ์.
น. กระหัง.
ก. รู้สึกคอแห้งด้วยอยากดื่มน้ำเพราะมีอาการร้อนในเป็นต้น;อยากเป็นกําลัง.
ว. เหี้ยมโหดทำทารุณจนถึงเลือดตกยางออก.
ว. เสียงดังหึ่มอย่างน่ากลัว เช่น พายุพัดกระหึ่ม, เสียงก้องกังวานเช่น เสียงดนตรีดังกระหึ่ม.
ว. มีอาการรีบร้อนอย่างเหนื่อยหอบ เช่น วิ่งกระหืดกระหอบ.
น. อีเห็น เช่น กระเห็นเห็นกันแล้ววิ่งมา. (รามเกียรติ์ ร. ๑).
(โบ) น. วิธี, อย่าง, อุบาย, เช่น กลกระเหน็จต่าง ๆ. (ม. คําหลวงนครกัณฑ์).