กระหย่อม หมายถึง น. หย่อม คือ หมู่เล็ก ๆ, กองเล็ก ๆ.
น. ขยะ เช่น หนึ่งนิทไทรในราษตรี บมิหลับดั่งมี กระหยะแลผงเลือดไร. (อภิไธยโพธิบาทว์). (แผลงมาจาก ขยะ).
(ถิ่น-อีสาน) น. สมุกใส่เครื่องนุ่งห่ม. (ลัทธิ. ภาค ๑๘ ตอน ๑);ภาชนะชนิดหนึ่งคล้ายตะกร้าสําหรับใส่ของ.
(กลอน) ก. ขยับ เช่น มือถือธนูกระหยับลั่น. (รามเกียรติ์ ร. ๑;ไกรทอง; สรรพสิทธิ์). (แผลงมาจาก ขยับ).
ดู กระยาง ๑.
ก. กริ่ม คือ ครึ้มใจ, ภูมิใจ, อิ่มใจ, มักใช้เข้าคู่กับคำ ยิ้มย่อง เป็นกระหยิ่มยิ้มย่อง. (แผลงมาจาก ขยิ่ม).
[-หฺรอด] น. นกกรอด. (ดู ปรอด).
น. บ่วงหวายสําหรับดักสัตว์ที่กระโดดเช่นเนื้อและกวาง เช่นจับกระหริ่งบ่วงข่ายถือ แบกหอกปืนลงจากเรือน. (สุบิน),กะริง ก็ว่า.