กระแสะ หมายถึง ว. เพลีย, โผเผ, ไม่มีกําลัง, เช่นพูดว่า ข้ามันให้อ่อนหิวกระแสะ ๆ ไป. (ดิกชนารีไทย), และใช้เข้าคู่กับคํา กระเสาะเป็น กระเสาะกระแสะ.
(กลอน) น. ปลากระสง เช่น กระโสงสังควาดหว้าย ชลา.(สรรพสิทธิ์).
น. ทราย เช่น สีคงคาขุ่นเป็นเปือกเทือกกระไส. (ม. กาพย์ วนปเวสน์),ประทับทอดจอดอ่าวเข้าไม่ได้ โขดกระไสติดช่องร่องวิถี.(นิ. เกาะแก้วกัลกตา).
(โบ; กลอน) ก. จ้อง, คอยดู, เช่น ตากตากระหง่องเตรียม คอยแม่มาฤๅ. (นิ. ตรัง), ตระหง่อง หรือ ตระหน่อง ก็ใช้.
(โบ) ก. ดิ้นรน, เดือดร้อน, กระวนกระวาย. (ข. กฺรหล่).
น. ชื่อแบบลายไทยประเภทหนึ่ง ใช้ผูกเขียนเป็นลวดลายมีทั้งระบายสี ปิดทองรดน้ำ ปั้น หรือแกะสลักเป็นต้น มีหลายชนิดเช่น กระหนกเปลว กระหนกก้านขด กระหนกเครือ, เดิมเขียนเป็นกนก ก็มี.
(โบ) ก. ตระหนก, ตกใจ, สะดุ้ง, หวาด.
ดู กระหนกนารี.