กระศก หมายถึง [-สก] (โบ) ก. ข้อน. (จินดามณี).
(เลิก) น. กระษัย.
[-สัด] (โบ) น. กษัตริย์.
[-สัดตฺรี] (โบ) น. ผู้หญิง.
[-ไส] น. ชื่อโรคตามตําราแพทย์แผนโบราณว่า ทําให้ร่างกายทรุดโทรม มีอาการผอมแห้งตัวเหลืองเท้าเย็น, กษัย ก็ว่า.(ส. กฺษย ว่า โรคซูบผอม).
[-ไสกฺล่อน] น. ชื่อโรคตามตําราแพทย์แผนโบราณ ทําให้ร่างกายผอมแห้ง เกิดจากโรคกล่อน.
[-สาบ] น. เงินตราที่ทําด้วยโลหะ เช่น เหรียญกระษาปณ์โรงกระษาปณ์, กษาปณ์ ก็ใช้. (ส. การฺษาปณ; ป. กหาปณ).
[-สิน, -สิระ] (โบ; แผลงมาจาก ส. กฺษิร) น. น้านม เช่น มาจากวารินกระษิรสมุทร. (รามเกียรติ์ ร. ๒), กระษิรสินธุสาคร. (สรรพสิทธิ์).