กระโลง หมายถึง (ถิ่น-อีสาน) น. เครื่องสานด้วยใบลานชนิดหนึ่งใช้อย่างกระสอบ สําหรับใส่ข้าวเปลือกหรือข้าวสาร.
(กลอน) ก. วนเวียน, วุ่น, หวน, เช่น กระเวนกระวนกามกวนอก พี่นา. (นิ. นรินทร์).
ก. วุ่นวายใจ, แสดงอาการวุ่นวายไม่เป็นสุข.
[-หฺวัด] (กลอน) แผลงมาจาก กวัด เช่น เฉวียงหัตถ์กระวัดวรธนู.(สรรพสิทธิ์).
(โบ; กลอน) น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง เช่น เสียงนกกระว่ามาตีลานนกกรงหงส์ห่านร้องขานคู่. (มโนห์รา).
ใช้เข้าคู่กับคํา กระวี และ กระวูด เป็น กระวีกระวาด และกระวูดกระวาด.
น. (๑) ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Amomum krervanh Pierreในวงศ์ Zingiberaceae ชอบขึ้นในป่าดิบชื้นตามภูมิประเทศที่เป็นเขาทางจันทบุรีและตราด ผลมีกลิ่นหอมฉุน ใช้ปรุงอาหารและทํายา; อีกชนิดหนึ่ง คือ Elettaria cardamomum (L.) Matonในวงศ์เดียวกัน เรียกว่า กระวานเทศ มาจากประเทศอินเดียตอนใต้,เอลา ลูกเอ็ล หรือ ลูกเอ็น ก็เรียก. (๒) ชื่อเรียกใบของไม้ต้นชนิดLaurus nobilis L. ในวงศ์ Lauraceae กลิ่นคล้ายกระวาน ใช้เป็นเครื่องเทศและแต่งกลิ่นยา.
น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง เช่น กระวานกระแวนแกลนกลัว. (สมุทรโฆษ).