กระลิง หมายถึง (กลอน) ก. จับ, ถือ, โดยมากใช้เป็น กระลึง.
น. สิ่งร้าย, โทษ. ว. ร้าย เช่น กระลีชาติ กระลียุค.
(โบ) ก. จับ, ถือ, เช่น ชดกรกระลึงกุมแสง. (ลอ).
น. กลองหน้าเดียว, โบราณเขียนเป็น กรลุมพาง ก็มี.
(ปาก) น. ไม้ตะลุมพุก.
(กลอน) น. ปลาตะลุมพุก เช่น ค้าวอ้าวอุกกระลุมพุกสีเสียดสุกรสิง. (สรรพสิทธิ์). (ดู ตะลุมพุก ๒).
ดู ตะลุมพุก ๓.
น. นกลุมพู เช่น เหล่ากระลิงโกกิลา กระลุมพูก็โผผิน.(ม. ร่ายยาว มหาพน). (ดู ลุมพู).