กระลำพัก หมายถึง น. ส่วนของเนื้อไม้ซึ่งมีสีดํา ๆ เกิดในต้นสลัดไดป่า (Euphorbiaantiquorum L.) และต้นตาตุ่มทะเล (Excoecaria agallocha L.)ในวงศ์ Euphorbiaceae กลิ่นหอมอ่อน รสขม ใช้ทํายาได้.
ดู ตะลุมพุก ๓.
(กลอน) ก. จับ, ถือ, โดยมากใช้เป็น กระลึง.
น. สิ่งร้าย, โทษ. ว. ร้าย เช่น กระลีชาติ กระลียุค.
(โบ) ก. จับ, ถือ, เช่น ชดกรกระลึงกุมแสง. (ลอ).
น. กลองหน้าเดียว, โบราณเขียนเป็น กรลุมพาง ก็มี.
(ปาก) น. ไม้ตะลุมพุก.
(กลอน) น. ปลาตะลุมพุก เช่น ค้าวอ้าวอุกกระลุมพุกสีเสียดสุกรสิง. (สรรพสิทธิ์). (ดู ตะลุมพุก ๒).