กระลาศรี หมายถึง น. ผู้หญิง เช่น รฦกกระลาศรี เสาวภาคย กูเออย. (กำสรวล).
(กลอน; ย่อมาจาก กระลําพร) น. โทษใหญ่, ความฉิบหาย, เช่นจะเกิดกระลีกระลําแต่ล้วนร้อนใจ. (โชค-โบราณ). (ดู กลัมพร).
(โบ) น. กระลัมพร, โทษใหญ่, ความฉิบหาย. (ดู กลัมพร).
น. ส่วนของเนื้อไม้ซึ่งมีสีดํา ๆ เกิดในต้นสลัดไดป่า (Euphorbiaantiquorum L.) และต้นตาตุ่มทะเล (Excoecaria agallocha L.)ในวงศ์ Euphorbiaceae กลิ่นหอมอ่อน รสขม ใช้ทํายาได้.
ดู ตะลุมพุก ๓.
(กลอน) ก. จับ, ถือ, โดยมากใช้เป็น กระลึง.
น. สิ่งร้าย, โทษ. ว. ร้าย เช่น กระลีชาติ กระลียุค.
(โบ) ก. จับ, ถือ, เช่น ชดกรกระลึงกุมแสง. (ลอ).