กระยาสังแวง หมายถึง น. ข้าวเภาในพิธีรับช้างเผือก.
[-สาด] น. ขนมทําด้วยถั่วงาและข้าวเม่าข้าวตอกกวนกับน้ำตาล แต่เดิมนิยมทําเฉพาะในเทศกาลสารท.
(ราชา) น. เครื่องเสวย.
น. เครื่องกินมีข้าวเป็นต้น.
น. ขาหยั่ง เช่น อ้ายเหล่าเที่ยววิด พบหนองป้องปิด ทำเปนเชิงราง เอาไม้สามอัน ปักไว้เปนกระยาง แขวนโพงตรงกลางสาดน้ำเอาปลา. (คำพากย์เรื่องสุบิน), เขียนเป็น กระหยางก็มี เช่น ปักไว้เปนกระหยาง. (สุบินคำพากย์).
น. นกยาง. (ดู ยาง ๑).
(ปาก) น. ยาจก, คนขอทาน, เช่น ตัวอ้ายพราหมณ์เถ้ากระยาจก.(มโนห์รา). (กระ + ป. ยาจก).
ใช้เข้าคู่กับคํา กระยืด เป็น กระยืดกระยาด.